HR-OD knowledge

 วันนี้เป็นอีกวันที่พยายามปรับตัว ให้ลุกขึ้นมาทำสิ่งต่างๆ ได้ ผ่านไป 2 อาทิตย์แล้วสินะ บอกตัวเองว่า ไม่ได้แล้วนะ เดินต่อได้ ตอนแรกคิดว่า ดีจังไม่ต้องกดดันอีกต่อไป แต่ไม่เลย ไม่ทางใดก็ทางนึง วันนี้ตั้งเป้าหมายอีกครั้ง หลังจากที่ได้รับทราบเรื่อง หลังจากที่ได้ออกมาเคว้ง และวันนี้ หลังจากได้ผ่านประสบการณ์อึนๆ มึนๆ มาตั้งแต่ต้นเดือนพฤษภา  วันนี้เลยต้องบอกตัวเองอีกครั้งว่า สู้อีกซักครั้ง แม่ม จะเป็นไรฟระ การเดินทางจึงต้องเริ่มต้นอีกครั้ง หยิบจับบล็อคนี้ขึ้นมาอีกครั้ง อยากเล่าเรื่องให้เพื่อนๆ น้องๆ เด็กๆ หลานๆ ได้ฟังกัน มุมของคนทำงาน มีอะไรที่พลาดไปบ้าง ดีบ้าง เลวบ้าง เพื่อเป็นแนวทางให้เลือกข้อมูลเอาไปใช้ ไปปฏิบัติได้  บางเรื่องที่ไม่ดี อย่าไปลองทำเลย บางเรื่องทีดี เอาไปทดลองดู แต่ถ้าไม่เหมาะกับน้องๆ หนูๆ ก็ทิ้งมันไปนาจา xoxo💋💖

 แอบจะเบาๆ เหงาๆ งงงง  วันนี้เป็นวันแรกหลังจากออกจากงาน จริงๆ แล้วมีอะไรต้องจัดการเยอะหลังจากออกจากงาน  วันนี้จึงเป็นวันแรกที่มีโอกาสได้นั่งนิ่งๆ และเขียนเล่าเรื่องราว  เลยอยากมาแบ่งปัน 👧 จริงๆ ออกมาตั้งแต่ 1 พฤษภาคม 2564 ที่ผ่านมา เหตุผลหลายคนอาจฟังดูแล้ว ทำไมยอม  แต่เราแค่รู้สึกว่า มันเป็นปกติธรรมดา ที่มันจะเกิดขึ้นได้  ถามว่าช็อคมั้ย เรียกว่า งงงง มากกว่า วันดีคืนดี นายทักมา เพื่อจะแจ้งว่า บริษัทไม่สามารถจ้างเราต่อไปได้ เนื่องด้วยสถานการณ์การเงินของบริษัท เข้าสู่วิกฤต!!! ด้วยเงินเดือนที่สูงเกินไป จึงไม่สามารถจ้างต่อได้ หากเราออก ก็คงจะช่วยน้องได้อีกหลายคนอยู่  ณ วันนั้นก็คิดว่า มันเซฟได้แค่ไม่กี่คน และแค่ 2 เดือนเองนะ เห้อออ แต่ก็นั่นแหละนะ เราก็เคารพการตัดสินใจของเค้า ผ่านไป 1-2 สัปดาห์ มีการแจ้งในตอนประชุมกับเราว่า ยกเลิกการเลิกจ้าง ที่เคยแจ้งไป แต่ให้เราเลือกเองว่า เราจะเอายังไง เอ๊ะ เราก็งงงงอีกรอบเช่นกัน หลังจากงงกับน้ำตา พร้อมความวิ๊งๆๆ ในหัว ประกอบกับคำพูด คำสอน ที่เราเคยบอกน้องๆ ไว้ให้มั่นใจในบริษัท ทุกปัญหาที่เราผ่านมา ทุกความท้าทายที่เราเ...